كابوك

گاهی حس می کنم که او را چون بادبادکی با یک ریسمان نامرءی به همراه می کشم یا شاید در دنیایی که هنوز هیچ چیز از ان نمی دانم در حالتی معکوس او مرا چون بادکنکی بی وزن با خود همراه کرده است .اما در هر صورت شاید تفاوتی هم نداشته باشد چرا که به هر حال همیشه در کنار هم با فاصله ای که عمق غرییی داردهمراه هست كابوك...

بعضی روزا ، بعضی بوها ، بعضی حرفها همیشه تو ذهن آدم میمونند . گاهی حتی هیچ خاطره ای از قبل و بعد یک صحنه یادت نمیاد اما همون یک سکانس ، همون یک تاثیر آنی تا ابد باهات میمونه . شش ساله بودم ، صبح بعد از عروسی یکی از اقوام بدو بدو با خودکار و چند تا مداد رنگی ، عروس رو کشیدم ، بعد اسمم رو کج و کو كابوك...